„Zapowiedziałam Patrycji, że następnego dnia pójdę do anglistki i zrobię jej karczemną awanturę. Byłam pewna, że będzie mi wdzięczna, ale ona, oznajmiła, że przez te moje ciągłe wizyty w szkole miała same kłopoty. Nauczyciele patrzyli na nią z niechęcią, znajomi się z niej podśmiewali. Nie rozumiem… Przecież chciałam jej tylko pomóc” – opowiada mama Patrycji.

Dziewczyna jest jej jedynym dzieckiem. To ukochana córka, dla której mama zrobi wszystko i zareaguje zawsze, gdy dzieje się jej krzywda.

Nic więc dziwnego, że zawsze znajdowałam czas, by jej wysłuchać, doradzić, a przede wszystkim pomóc. Także w rozwiązywaniu szkolnych problemów. – opowiada kobieta.

Mama Patrycji uważa, że nauczyciele się na nią uwzięli. Próbowała z nimi rozmawiać i rozwiązywać problemy, ale często bez skutku. Kobieta przenosiła z tego powodu przenieść Patrycję do innych szkół w mieście. Zrobiła to trzy razy. W tym roku Patrycja powiedziała „dość”.

Zupełnie tego nie rozumiem. Przecież chciałam jej tylko pomóc! Jak zawsze… – dodaje mama dziewczyny, która zawsze stoi za nią murem.

Kobieta bardzo dokładnie pamięta co powiedziała jej córka. Jak napisała, była w wielkim szoku. Rozmowa przebiegała następująco:

– Ani mi się waż! – wrzasnęła.
– Słucham? Ale dlaczego? – wykrztusiłam zaskoczona, bo nigdy wcześniej nawet nie podniosła na mnie głosu.
– Bo przez te twoje ciągłe wizyty w szkole miałam same kłopoty. Nauczyciele patrzyli na mnie z niechęcią, znajomi się ze mnie podśmiewali. Mam tego dość!
– Ależ dziecko, ja tylko chciałam ci pomóc…
– Obejdzie się! Sama pójdę do pani od angielskiego i poproszę, żeby mi dała więcej czasu na nadrobienie zaległości!
– Ale…
– Żadnego ale! Koniec dyskusji. Nie zamierzam więcej razy zmieniać szkoły! – krzyknęła, a potem poszła do swojego pokoju.

REKLAMA

Wszystko zaczęło się od sytuacji z wychowawczynią Patrycji. Dziewczyna – jak twierdzi jej mama – nie miała szczęścia do nauczycieli. Wychowawczyni podobno nie traktowała wszystkich sprawiedliwie.

Jedne odpytywała bez przerwy, inne miały święty spokój. Moja córeczka należała, niestety, do tej pierwszej grupy. – opowiada jej mama, która zawsze dbała, by Patrycja odrabiała zadbają domowe.

Bywało jednak różnie i dziewczyna nie zawsze była przygotowana do zajęć.

I wiecie, co robiła wtedy pani? Zamiast przymknąć oko lub skarcić po cichu, zawstydzała ją przy wszystkich uczniach! Mówiła, że Pati słabo się stara, że jak tak dalej pójdzie, to będzie na szarym końcu w klasie. A ona niby spodziewała się, że moja córka będzie jedną z pierwszych, takie tam dyrdymały. – wspomina kobieta.

Patrycja podobno bardzo to przeżywała i często wracała z płaczem do domu. Jej mama nie wytrzymała i poszła do szkoły porozmawiać z nauczycielką.

No i wiecie, co usłyszałam? Że ona to robi dla dobra mojej córki. Bo chce ją zmotywować do cięższej pracy i nauczyć systematyczności. Też mi coś! Nie jestem pedagogiem ani psychologiem, tylko zwykłym pracownikiem biurowym, ale z tego, co wiem, dzieci trzeba zachęcać i chwalić, a nie doprowadzać do łez! – mówi oburzona.

zobacz także

Powiedziała wychowawczyni wprost, że nie odpowiada jej to jak zachowała się wobec jej córki. Ostrzegła, że jeśli sytuacja się nie zmieni, pójdzie do dyrektora szkoły albo do kuratorium. Co na to nauczycielka?

Zamiast położyć uszy po sobie, nadęła się jak indor! Wysyczała przez zaciśnięte zęby, że jest doświadczonym pedagogiem i doskonale wie, co robi. – opowiada mama Patrycji.

Kobieta – jak napisała – myślała, że „pęknie ze śmiechu”. W jej opinii, doświadczony pedagog ma co najmniej 45 lat, a wychowawczyni Patrycji miała może 30. Jak podkreśla kobieta: „tamta szkoła była pierwszą, w której uczyła. Doświadczenie więc dopiero zdobywała”.

I zapytała: Tylko dlaczego kosztem mojego dziecka? Wykrzyczałam jej to prosto w twarz, no i rozstałyśmy się, delikatnie mówiąc, w nie najlepszych nastrojach.

Mama Patrycji miała nadzieję, że sytuacja się poprawi na lepsze. Jednak problemy się dopiero zaczęły. A dyrektorka? Podobno stała za nauczycielką murem. Tak samo pozostali rodzice, dlatego po trzech latach zmieniła Patrycji szkołę.

W nowej wcale nie było lepiej. Tym razem przez panią od WF. Szybko dotarło do mnie, że to jakaś wariatka! Nie jestem przeciwniczką ćwiczeń fizycznych, wręcz przeciwnie, uważam, że dzieci powinny się ruszać. Ale co za dużo, to niezdrowo. Ćwiczenia rozciągające, jakieś krótkie przebieżki, siatkówka… Proszę bardzo. Ale ta pani uważała, że to zdecydowanie za mało. – opowiada.

W czym tkwił problem? Mamie Patrycji nie odpowiadało, że wszystkie uczennice muszą umieć zrobić szpagat, gwiazdę i stójkę na rękach. Wuefistka wystawiała za to oceny.

Wyobrażacie to sobie? Gdybym chciała, żeby moja córka została gimnastyczką, to bym ją zapisała do klubu sportowego. (…) Marnie jej to wychodziło. W efekcie zaczęła przynosić tróje, maksymalnie czwórki. – wspomina.

Kobieta była w szoku, bo Patrycja bardzo dobrze się uczyła, a z wf-u otrzymywała niższe stopnie. Matka tłumaczyła nauczycielce, że przez jej wymagania średnia córki spadła.

I że będzie jej z tego powodu bardzo smutno. – mówi mama Patrycji i dodaje: Tymczasem ona od razu się naburmuszyła.

Nauczycielka wyjaśniła jej dlaczego wf jest ważnym przedmiotem i istotnym dla zdrowia. Podkreśliła, że nie będzie zawyżać ocen Patrycji, bo byłoby to nie w porządku wobec pozostałych uczniów. Mama Patrycji się zdenerwowała i załatwiła córce zwolnienie lekarskie z WF.

Patrycja nie była zadowolona, ale przekonałam ją, że tak będzie lepiej. – wspomina.

REKLAMA

Sytuacja podobna się nie poprawiła. Dziewczyna poszła do nowej szkoły, w innej dzielnicy miasta.

Daleko, ale Patrycja świetnie się w niej czuła, miała dobre stopnie. Nauczyciele też wydawali się rozsądni. Nie traktowali mnie z góry, tylko słuchali co mam do powiedzenia. Byłam więc pewna, że wreszcie trafiłam z wyborem szkoły w dziesiątkę. Niestety, pod koniec drugiego semestru zmieniłam zdanie. – opowiada kobieta.

Problemem okazała się pani z matematyki.

Jako jedyna postawiła Patrycji czwórkę i zepsuła jej całe świadectwo. Oczywiście interweniowałam, ale nic to nie dało. Matematyczka stwierdziła, że należy się jej taki stopień i już. Faktycznie z ocen wychodziło cztery, ale mogła przecież trochę naciągnąć ocenę. Zwłaszcza że Patrycja tak się starała. Nie chciała o tym słyszeć. – opowiada kobieta.

Matka interweniowała po raz kolejny, ale nauczycielka „odgryzła się” jej tekstem, że jak nie odpowiada jej sposób oceniania, to może córce zmienić szkołę. Tym bardziej, że mam w tym już duże doświadczenie.

Nie miałam wyjścia. Nie mogłam przecież pozwolić, by jakaś tam matematyczka mnie obrażała! Kilka dni po tej rozmowie wparowałam więc do sekretariatu i zapowiedziałam, że w następnym roku szkolnym Patrycji już nie zobaczą. Nawet nie próbowali mnie zatrzymywać. Dziwne, bo córka jest naprawdę świetną uczennicą i dzięki niej szkoła lepiej wypadała w rankingach. – wspomina.

W tym roku Patrycja poszła do kolejnej nowej szkoły niemal na drugim końcu miasta. Jednak nawet tam pojawił się problem.

Anglistka uznała, że córka ma zaległości, i zadała jej koszmarne ilości testów i słówek do przerobienia. I to w bardzo krótkim czasie. Gdy to usłyszałam, omal krew mnie nie zalała. Przecież w poprzedniej szkole Patrycja miała piątkę z angielskiego. Skąd więc niby te zaległości? Oczywiście zapowiedziałam Patrycji, że następnego dnia pójdę do anglistki i zrobię jej karczemną awanturę.

Matka była pewna, że będzie jej wdzięczna, ale Patrycja powiedziała… „nie”.

Byłam w takim szoku, że nawet nie próbowałam jej zatrzymać. Od tamtej pory minął tydzień. Nie wiem, czy Patrycja rozmawiała z anglistką, bo nic mi nie mówi. Siedzi u siebie i zakuwa te angielskie słówka. A ja? Jestem rozżalona i zawiedziona. Nie mam pojęcia, dlaczego tak na mnie naskoczyła. Przecież chciałam jej tylko pomóc, jak zawsze… – kończy kobieta.

źródło: polki.pl

Ratowałam córkę przed opresyjną szkołą, przepisywałam… dziś ma do mnie pretensje