Dzień Papieski obchodzony będzie w niedzielę, 15 października. Już w piątek w mszy poprzedzającej konferencję naukową z okazji 23. Dnia Papieskiego kardynał Kazimierz Nycz mówi: Dzisiaj, prawie 20 lat po jego śmierci, doszliśmy do takiego stopnia mówienia o aborcji i ochronie życia, że próbuje się wymusić we współczesnym świecie (uznanie), zwłaszcza w pierwszym świecie, że prawo do aborcji jest prawem człowieka dla kobiety.

I dodaje: Nazwijmy rzeczy po imieniu: czyli prawem człowieka jest prawo do zabijania. A więc znowu widać, jak potężna jest, jak wzrosła aktualność tego, co mówił o życiu papież.

Nycz mówił, że 45 lat temu aborcja i eutanazja były poważnymi problemami.

A jednak, w jakimś sensie, zwłaszcza w przypadku eutanazji, dopiero się zaczynającymi W Europie, niepewnie. Wtedy był to problem ukrywany, dzisiaj już taki nie jest. Papież miał świętą rację, że ten temat podnosił – podkreślił Nycz.

Kard. Nycz: Dziś próbuje się wymusić uznanie, że aborcja jest prawem człowieka, czyli prawem człowieka ma być prawo do zabijania https://t.co/kKsLfpZ4nJ
— wPolityce.pl (@wPolityce_pl) October 13, 2023

My sobie za mało uświadamiamy, że diabeł, że zły duch, działa we współczesnym świecie i wcale nie jest podzielony, ale jest bardzo dobrze zorganizowany. A nam się wydaje, że wszystko od nas zależy, że żadna moc zewnętrzna, zła i dobra… nie jest nam potrzebna. To jest błędna samowystarczalność współczesnego człowieka – podkreślił warszawski kardynał.

zobacz także

REKLAMA

Co młodzież myśli o Kościele i papieżu? Z roku na rok coraz gorzej. Coraz częściej opuszczając lekcje religii, albo tak jak ostatnio wokalista Dawid Podsiadło zapowiadając akt apostazji. Biskupi biadolą, prawica się oburza, ale wystarczy spojrzeć w sondaże. W 2020 r. aż o 23 pkt.% zmniejszyła się liczba młodych wierzących, że Jan Paweł II nie ponosi współodpowiedzialności za ukrywanie przestępstw seksualnych. Kryzys wiary w Kościele się pogłębia. Najnowsza książka reportera Marcina Gutowskiego „Bielmo. Co wiedział Jan Paweł II” dotyka zakresu wiedzy papieża Polaka w kwestii przestępstw seksualnych w Kościele.

Najpierw mapa kościelna fundacji Agaty Diduszko-Zyglewskiej oraz Joanny Scheuring-Wielgus „Nie lękajcie się”, która była raportem dot. polskich purpuratów tuszujących seksualne przestępstwa. Później serie różnych reportaży, które ujawniły sylwetki kościelnych przestępców. Przykład – reportaż „Dużego Formatu”.

Wielkim tąpnięciem dla Kościoła był pierwszy film braci Siekielskich „Tylko nie mów nikomu”.

To przyniosło rezygnację z kierowania diecezją jednego biskupa, inny został odsunięty, a po raz pierwszy w historii polskiego Kościoła, Watykan ukarał kardynała. To był początek. Potem przyszła kolej na kard. Stanisława Dziwisza, sekretarza papieża.

Dużą rolę miał wyemitowany w TVN24 dokument „Don Stanislao” Marcina Gutowskiego. Według ustaleń dziennikarzy kardynał Dziwisz miał brać udział w tuszowaniu co najmniej sześciu afer pedofilskich. Co gorsza, miał to robić za pieniądze i po znajomości. Efektem tego wszystkiego był największy w historii spadek zaufania do Kościoła.

Papież na skandale reagował tak, jak reagował cały Kościół, w którym był on wychowywany. Oczywiście jest to oburzające, burzące obraz doskonałego świętego, ten obraz bez skazy. To jednak wynika z konkretnych powodów; tak robili jego poprzednicy i tak w Kościele postępowano przez wieki. Po prostu ukrywano wszystko, co brudne i bolesne – mówi w rozmowie z Onetem Marcin Gutowski.

REKLAMA

Zaczął się walić także mit samego Jana Pawła II, który miał wiedzieć o skandalach wśród duchownych z całego świata.

To była naturalna kolej rzeczy. Po pytaniach o kardynała Dziwisza odsłoniła się nam rzeczywistość, która wyglądała, jak wyglądała. Oczywiste więc były pytania o Jana Pawła II, które coraz mocniej przebijały się w opinii publicznej – mówi Marcin Gutowski w rozmowie z tvn24.pl.

Papież był na barykadzie. Młodzi już przestali pałać do niego sympatią, co pokazały już wyniki sondażu Ipsos dla OKO.press z 2020 r. Wtedy zapytano, czy młodzi uważają, że Jan Paweł II także ponosi odpowiedzialność za ukrywanie przestępstw seksualnych i chronienie sprawców.

Z roku na rok, poparcie dla papieża Polaka w grupie wiekowej 18-29 lat spadło o 23 punkty % – z 72% do 49%. Nie lepiej było w grupie wiekowej 30-39 lat – spadek z 61% do 41%. Starsi bardziej niż młodsi popierali Jana Pawła II, ale spadek zaufania i tak był zauważalny. Chyba, że chodzi o wyborców PiS, którzy stali i stoją murem za papieżem. Bowiem to bastion pamięci o Janie Pawle II. A teraz?

Istnieje pewnego rodzaju przesyt jego osobą. W parafiach spotykamy często po pięć obrazów papieża, każda cukiernia w Wadowicach to ta oryginalna, a w każdej podstawówce na religii śpiewa się „Barkę”. Nic więc dziwnego, że młode osoby zrobiły z tak popularnej osoby obiekt memów, a niekiedy drwin – wyjaśnia 18-letni Karol z Krakowa.

zobacz także

„Wielki autorytet” czy „argument w każdej dyskusji”? Jedni wciąż uważają, że to „wielki człowiek i jedyny papież Polak, który zostawił nam wielkie dziedzictwo”. Są i tacy, jak np. 26-letnia Kasia, która uważa, że „to osoba, którą wszyscy wycierają sobie twarz i która jest argumentem w każdej dyskusji”.

„Problem z Janem Pawłem II polega też na tym, że przywołuje się go jako nieomylny autorytet w każdej dyskusji, pomijając przy tym kontekst, w jakim padały jego słowa. Zrobiło się z niego „uśmiechniętego gościa od kremówek i Barki”, a nie mówi o tym, co właściwie napisał – podsumowuje 26-latka. I dodaje, że mantra „nasz papież Polak, nasz papież Polak…” jest irytująca.

Polaryzacja dotycząca oceny Jana Pawła II rośnie. Zmiany są zauważalne i odczuwalne, a zapewne w utrzymaniu jego pozytywnego wizerunku nie pomagają najnowsze doniesienia i publikacje dot. przestępstw seksualnych i tuszowania ich w Kościele.

„Bielmo. Co wiedział Jan Paweł II” jest najnowszą publikacją Marcina Gutowskiego, który wyjawił kolejne tajemnice Watykanu. Jak podkreśla, to szansa, by „tak głośno, szeroko i odważnie w Polsce odsłonić pewne obrazy tej rzeczywistości”. Sprawa się nie kończy, a stawia kolejne pytania.

Dziennikarz zadaje sobie jedno: co wiedział papież Jan Paweł II o pedofilii w Kościele i co zrobił z wiedzą na ten temat?

Benedykt XVI zdecydował o wszczęciu procesu beatyfikacyjnego zaledwie miesiąc po pogrzebie Jana Pawła II, oficjalnie ogłosił to czterdzieści dwa dni po śmierci. Nie upłynął przewidziany przepisami pięcioletni okres. Sam Jan Paweł II w czasie swojego pontyfikatu i tak już skrócił czas oczekiwania na świętość z pięćdziesięciu do pięciu lat. – czytamy we fragmencie książki opublikowanym dla tvn24.

#readlist2022pl
Marcin Gutowski, Bielmo. Co wiedział Jan Paweł II
Czyta: Adam Bauman

W przeddzień Wszystkich Świętych warto zastanowić się nad świętością JPII.
Rzetelna próba rekonstrukcji działania watykańskiego aparatu władzy w okresie pontyfikatu JPII.
Bolesna lektura
Polecam pic.twitter.com/dHF49AOdBy
— KrzyLas (@krzylas) October 29, 2022

Wspomniano, że wyjątkiem była też beatyfikacja Matki Teresy z Kalkuty, którą papież pozwolił rozpocząć zaledwie dwa lata po jej śmierci.

Kiedy ludzie zaczęli głośno domagać się szybkiej kanonizacji, papież Benedykt XVI, zamiast zwolnić tempo i poczekać, aż emocje opadną, przyspieszył. Być może już wtedy pojawiły się obawy, że wkrótce wyjdą na jaw jakieś brudne sekrety tego pontyfikatu i ludzie zaczną wątpić w jego [Jana Pawła II] świętość. – mówił Robert Mickens, watykanista „La Croix”, cytowany przez Gutowskiego.

Mickens sprzeciwia się oddzielania ludzkich cnot Jana Pawła II ze sprawowanym przez niego urzędem. Stwierdził, że te rzeczy są nierozerwalne, a każdy ma swoje „blaski i cienie”, Wojtyła także je miał.

Zrobił wiele wspaniałych rzeczy. Ludzie spoza Kościoła kochali go czasem bardziej niż ci w Kościele. Był człowiekiem świętym, bardzo oddanym Ewangelii, ale jednocześnie był też człowiekiem swoich czasów, swojej epoki – podsumowuje Mickens.

Jak przekonuje autor, zanim na dobre zaczęły się ujawniać cienie, Jan Paweł II został beatyfikowany w ciągu niespełna sześciu lat. Niecałą dekadę później został świętym, czyli najszybciej w całej nowożytnej historii Kościoła. Podobno największe przynaglenie miało pojawić się ze strony Boga.

Co wiedział Jan Paweł II i co zrobił, by zapobiec krzywdzeniu przez księży niewinnych dzieci? W ostatniej części cyklu #Bielmo @MarcinGutowski stawia to trudne, ale ważne pytanie o jego odpowiedzialność.#StrachPrzedPrawdą dziś o 20.35!
ZOBACZ JUŻ TERAZ: https://t.co/fW4R81nYIk pic.twitter.com/XhiEgjhwGX
— Czarno na białym TVN24 (@tvn24CnB) October 24, 2022

Gutowski szukał odpowiedzi na nurtujące go pytanie u jednego z adwokatów diabła, księdza profesora Andrzeja Szostek, który badał wszystkie pamiątki, publikacje i listy papieża, zanim mógł zostać ogłoszony świętym. Zapytany, czy wzbudziło coś jego wątpliwości, odparł:

Nie, mnie się to nie udało. Choć starałem się to robić jak najuczciwiej. I być może to był mój błąd, moje niedopatrzenie, moja ułomność. Być może dlatego, że byłem uczniem Jana Pawła II.

Nie badał jednak prywatnych listów papieża. Z Watykanu, w tym od kard. Dziwisza, otrzymał polecenie o sprawdzaniu pism autoryzowanych.

– Były przypadki, które budziły księdza wątpliwości, że może ktoś zbyt często znikał z parafii na parafię w nieokreślonych okolicznościach albo do innej diecezji, bo takie przypadki za czasów arcybiskupa Wojtyły też były. – wspomniał Gutowski.

– Tak, i być może to jest moje niedopatrzenie, bo nie potrafiłem tak śledzić tego typu zmian. Zwłaszcza że one były skazane na moje domysły dotyczące intencji, wobec czego nie miałem żadnej kompetencji, by moje domysły w tym względzie dociekać, śledzić i sprawdzać ich prawdopodobieństwo. – odpowiedział Szostek.

Podkreślił, że nawet gdyby miał badać wszystkie dokumenty, nie starczyłoby na nich czasu.

Pamiętam ten niesłychanie silny nacisk na rychłą beatyfikację i kanonizację tuż po śmierci papieża, zwłaszcza ze strony ludzi Kościoła i wielu środowisk. Nie wiem, czy uleganie temu było rzeczą politycznie rozsądną. – mówił ksiądz cytowany przez dziennikarza.

Wspomina, że gdy przebywał w Castel Gandolfo, widział, jak Jan Paweł II udawał się do spowiedzi. Stwierdził, że miał się z czego spowiadać, „że miał na sumieniu jakieś rzeczy, które we własnym przekonaniu powinien wyznać w sakramencie pokuty”. Podobno dość często z tego sakramentu korzystał.

(…)one sięgają tego oto fundamentu, że na prawdę jesteśmy, łącznie z papieżem, grzesznikami, że nam się wobec tego zdarzają błędy albo takie decyzje i działania, które są moralnie naganne, które podlegają pewnej negatywnej ocenie we własnym sumieniu. (…)Ja nie twierdzę, że go to usprawiedliwia (…)On naprawdę żył Bogiem – mówi ksiądz Andrzej Szostek.

źródło: tvn24.pl / Wydawnictwo Agora, oko.press, KAI / Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowski. Fot. ARC

Kard. Nycz: próbuje się wymusić uznanie, że aborcja jest prawem człowieka