Zastanawiam się, na co mogę sobie pozwolić, a na co już nie. Na przykład: czy w tym miesiącu będę mogła iść i na masaż, i na manikiur? Niestety nie, muszę to rozłożyć na dwa miesiące. (…)Dotąd po prostu wchodziłam do sklepu i kupowałam, co trzeba, teraz planuję. Kiedyś codziennie brałam długą kąpiel – czytałam, relaksowałam się; to był taki moment w ciągu dnia, kiedy mogłam odetchnąć. Od kilku miesięcy już sobie na to nie pozwalam, bo oszczędzam wodę. Inaczej zachowuję się też w kuchni: nalewam do zlewu trochę wody i płuczę w niej naczynia, zamiast ciągle puszczać bieżącą. – cytuje Julię, menadżerkę kultury z Krakowa, Gazeta Wyborcza.

Gazeta Wyborcza bije na alarm. W tekście „Już nie biorę długich kąpieli, manikiur raz na dwa miesiące, naczynia zmywam w zlewie, a zarabiam 7 tysięcy”. Drożyzna dopadła klasę średnią” przedstawiono historię kilku osób, których dopadła inflacja.

Kryzys gospodarczy jest w dryfie. Gospodarka powoli zbliżała się do ściany i uderzyła. Najpierw odczuli ją najbiedniejsi, z czasem przedsiębiorcy, a teraz problem dotknął klasę średnią. Na tyle mocno, że GW napisało w tym kontekście o „koszmarze”.

Bohaterowie mają problemy nie ze spłaceniem długów, opłatami za rachunki czy brakiem środków na zakup żywności. To problemy, które prowadzą innych do refleksji, „do której w takim razie klasy społecznej przynależę?”.

REKLAMA

Pierwszą z bohaterek jest Julia z Krakowa, menadżerka kultury, która zarabia 7 tys. zł na rękę. Julia zastanawia się na co może sobie pozwolić w obliczu galopującej inflacji.

(…)czy w tym miesiącu będę mogła iść i na masaż, i na manikiur? Niestety nie, muszę to rozłożyć na dwa miesiące – myśli.

Teraz musi wszystko planować i pilnować. Na przykład syna.

Uczę synka, żeby zakręcał wodę i wyłączał światło. Kiedyś mówiłam: „Gaś światło, bo trzeba dbać o naszą planetę”. Teraz mówię: „Gaś światło, żebyśmy płacili mniejsze rachunki”, i ma to jakoś większe znaczenie… – opowiada w rozmowie z GW.

Priorytety stały się inne. Kiedyś dobro planety, teraz dobro portfela. Julii przykro z powodu, w jakich czasach przyszło żyć jej dziecku. Czy młode pokolenia będą musiały toczyć wojnę o dostęp do wody?

Podczas wakacji, które spędzaliśmy w tym roku u mojej babci na wsi, a nie w Chorwacji, synek chciał jak zwykle pobawić się w ogrodzie wodą ze szlaucha. A babcia na to: „Nie wolno marnować wody!”. Kurde, w jakich my czasach żyjemy? Żeby dziecko nie mogło się już nawet wodą pobawić?” – opowiada Julia.

Ten rok zakończy się dla niej równie skromnie. Julia wraz z bliskimi ustalili, że nie kupują sobie prezentów. Stawiają na doświadczenia i wspólny czas, „który mogą spędzić razem, np. godzinny rejs motorówką po Wiśle”.

Drugą bohaterką w artykule GW jest Agnieszka – dziennikarka, formalnie pracująca na umowę o dzieło i zarabiająca ok. 6000 zł na rękę. Co prawda, a w lipcu dostała 1500 zł podwyżki i przyznaje, że to ją uratowało, jednak i ją dotknęła inflacja. Agnieszka musiała podjąć ważne kroki.

zobacz także

W rozmowie z GW narzekała na wakacje z dziećmi. Przyznała, że były one dla niej finansowym koszmarem.

Jak to z dziećmi: a to gofry, a to lody, a to pamiątki; 1000 zł na biwak, 1000 zł na dojazd, bo pół Polski trzeba było przejechać, 1000 zł na miejscu. Ale bez tych wakacji kredytowych w ogóle byśmy w tym roku na wakacje nie pojechali. – opowiada.

Problem pojawił się też z jedzeniem „na mieście”.

Kiedyś często zamawialiśmy jedzenie z restauracji; teraz gotuję sama. Zakupy robię głównie w Biedronce; staram się nie kupować za dużo, żeby się nie marnowało. – przyznaje.

W przypadku drugiej bohaterki, święta Bożego Narodzenia będą dla niej wybawieniem.

Prezentów pod choinkę w tym roku w ogóle nie planuję; całe szczęście chłopcy mają spędzić święta z ojcem. Co za ulga… – mówi z ulgą.

Kolejnym bohaterem jest Marcin z Wałbrzycha – doradca w serwisie Volkswagena. Jego partnerka Gabrysia przebywa na macierzyńskim, ale niedługo wraca do pracy w banku.

Para ma dwa kredyty hipoteczne i mieszka w jednym 3-pokojowym mieszkaniu. Sytuacja Marcina nie jest aż tak fatalna. Przyznał, że pomimo wysokich cen udało się w tym roku dwukrotnie wyjechać na wakacje. Wyszło po taniości, bo…

Mieliśmy bony za obie dziewczyny; śniadania i kolacje robiliśmy sobie w pokoju, a na miasto wychodziliśmy jeść tylko na obiady, żeby ograniczyć koszty. Nie wyszło aż tak drogo – oba wyjazdy kosztowały nas po 4000 zł. – opowiada Marcin.

Wspomniał, że jego babcia dostaje tylko 1800 zł emerytury. Zagadką jest jednak to jakim cudem udaje się jej wiązać koniec z końcem.

To jest mistrzostwo świata, żeby za takie pieniądze przeżyć. Ja sobie tego nie wyobrażam. – kwituje.

REKLAMA

Jak przeżyć z taką wypłatą wyjaśniła ostatnia bohaterka tekstu – Maria, która otrzymuje dokładnie 1715 zł miesięcznie z renty, bo od wielu lat choruje na stwardnienie rozsiane.

Nie narzekam, nie biadolę. Głodu ani ciemności się nie boję. Ja jestem harcerka – mogę po ciemku siedzieć. I morsuję, więc zimno też może być. Przeżyłam stan wojenny i jestem zaprawiona w bojach – tłumaczy swój „life hack”.

Źródło: Gazeta Wyborcza

Koszmar klasy średniej. GW bije na alarm! „7 tys. mi nie starcza”. Koniec z manikiur