Defilada wojskowa zorganizowana na Wisłostradzie w dniu Święta Wojska Polskiego to wydarzenie, które przyciągnęło dziś do stolicy wielu obserwatorów. Czy stan polskiej armii i kroki podejmowane przez kierownictwo MON jest powodem do dumy? Niekoniecznie, bo w resorcie decyzje podejmowane są chaotycznie i w sposób nieprzemyślany.

Minister Obrony Narodowej wielokrotnie podkreślał swoje zadowolenie ze zmian zachodzących w polskiej armii, ale nie wszyscy patrzą na nie z takim zadowoleniem jak on. Mało tego, pojawiają się komentarze, że żołnierzom brakuje podstawowych elementów wyposażenia czy nawet ubioru.

Polska armia część swojego sprzętu przekazała walczącym Ukraińcom, równocześnie na wielką skalę dokonywano zakupów – nie zawsze przemyślanych. Dodatkowo niektóre postępowania są niezgodne z obowiązującymi procedurami, co oznacza, że nie ogłaszano niezbędnych przetargów, a polskie spółki zbrojeniowe były pomijane.

Nie oznacza to, że wszystko poszło nie tak. Podpisano umowę na system przeciwpancerny Ottokar-Brzoza, który ma zastąpić wysłużone, mające ponad 50 lat pociski Malutka. Dodatkowo złożono zamówienia na fregatę rakietową Miecznik i trzy niszczyciele min Kormoran II. To jest oceniane pozytywnie, ale zakup haubic samobieżnych K-9, które są konkurencją dla polskich Krabów nie jest już specjalnie chwalebnym posunięciem. Podjęto też decyzje o zakupie śmigłowców – S70i – Black Hawk i AW101. Te drugie są tak drogie w utrzymaniu, że niektórzy zrezygnowali z ich używania.

REKLAMA

zobacz także

Najbardziej kontrowersyjne są jednak zakupy dokonane w Korei Południowej – bez namysłu i badania potrzeb polskiej armii, która obecnie ma na stanie kilka różnych typów czołgów, choć docelowo tym głównym ma być koreański model K2. Problemem jest też zakup śmigłowców, który kontrolerów NIK przyprawił o zawrót głowy.

Zatrważające jest również to, że zignorowano wiele ważnych potrzeb polskiej armii. Jakich?

Chodzi o to, że Błaszczak przypomina zakupoholika, który kupuje niejednokrotnie co popadnie. Śmigłowce AW101, choć dobre, są zbędne polskiej armii. To samo dotyczy modelu S70i. Inne zagadnienia zostały opisane wyżej. Tymczasem problemem jest zakup tych akcesoriów, o których nie mówi się w mediach, a umów nie podpisuje się w świetle fleszy. Chodzi o to, że żołnierze, jak informuje wp.pl, nie mają kurtek zimowych, co było szczególnie odczuwalne między innymi podczas kryzysu migracyjnego na granicy z Białorusią. Nie było wtedy również kontenerów mieszkalnych czy stosownej ochrony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.

Co jeszcze? Kamizelki z wkładem balistycznym – każdy żołnierz miał mieć taką, a w czasie pokoju ma co piąty. Tymczasem chodziło o to, że już w czasie pokoju wszyscy mieli z nich korzystać, by zapoznać się z nimi w przypadku wybuchu konfliktu zbrojnego, aby potem korzystanie z niej było już rzeczą naturalną.

Nie trzeba, szczególnie dziś, przypominać o skazach na wizerunku szefa MON w związku z upadkiem rosyjskiej rakiety. Problemem są też problemy związane z płacami w Wojsku Polskim. Zresztą sprawa finansów ma różne oblicza, bo popisowa modernizacja wojska ma kosztować potężne pieniądze i jest niemożliwa bez zadłużania państwa, do czego zresztą odniósł się dziś prezydent Andrzej Duda, podkreślając skalę niezbędnych zakupów. Odniósł się także do stanu polskiej armii sprzed jego prezydentury. Nie omieszkał podkreślić, że dopiero od 2015 roku rozpoczął się galop ku postępowi.

Źródło: wp.pl

Nerwowe zmiany w armii. Minister Błaszczak marzy o potędze, a żołnierzom brak… kurtek