Religia jako coś czemu trudno się sprzeciwiać bo „przeciw Bogu, który umarł za Ciebie na krzyżu, a syna swego jedynego oddał by odkupić twoje winy, bo w Boga który cię stworzył nie wierzysz?!”, religia, która premiuje cierpiętnictwo, poczucie winy „moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina”, upokarzanie, nadstawianie drugiego policzka… Taka religia „produkuje” idealnego „obywatela”, który”we wszystko wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję”, no i robi co każą… – podzieliła się doświadczeniem pani Sylwia.

To cytat z książki „365 Lekcji Religii dla całej rodziny, która chce się wyzwolić” Rafała Betlejewskiego – polskiego performera, pisarza, założyciela Teatru Przezroczystego i twórcy wielu akcji społecznych. Przedstawia w niej fakty, które są przemilczane w polskim Kościele.

Jak możemy przeczytać w opisie, to „miażdżąca krytyka mitologii katolickiej od Adama i Ewy, aż do świętości Jana Pawła II”. Czyli zbiór wszystkich argumentów przeciwko religii katolickiej, które Betlejewski zebrał w jednej książce.

Podzielił się fragmentem, który dotyczy spowiedzi dzieci. Pierwsze doświadczenie przypada w wieku 8/9 lat, kiedy przygotowujemy się do Pierwszej Komunii Św. To właśnie wtedy musimy „oczyścić się z grzechów”, choć jak jeden z mężczyzn w książce wspomina – największym z nich było zjedzenie dwóch lizaków zamiast jednego.

„Proszę Pana księdza, ja zjadłem dwa lizaki a nie jeden jak kazała mama, teraz tego bardzo żałuję bo pan Buczek na mnie brzydko patrzy….” Dramat…” – napisał pan Kamil.

REKLAMA

Młodzi, nieświadomi życia ludzie wspominają tą chwilę jako coś strasznego. Coś co wzbudziło w nich lęk, niepokój i stres. Co więcej, zapamiętanie formułki i spowiadanie się obcej osobie ze swojego zachowania budziło w nich odrazę. Wielu wychodziło z płaczem, inni z ogromnym biciem serca. Niektórzy musieli zmierzyć się z przykrymi sytuacjami, które jeszcze bardziej godziły w ich dziecięcą duszę.

Spowiedź w wielu 9 lat był dla mnie ogromną traumą, koszmarem. Spowiednik wypytywał mnie o sprawy seksualne, o których przecież nie miałam pojęcia. Skończyło się wybuchem płaczu. Siostra katechetka nakazała milczenie, ale ja wypłakałam się w ramionach Taty, nie szczędząc mu szczegółów tej okrutnej spowiedzi. Nie widziałam Taty nigdy przedtem w takim stanie. Ksiądz w pośpiechu opuścił konfesjonał. Tata dogonił go, a że był rosły, dobrze zbudowany powlókł zboczeńca do samego proboszcza. Po latach dowiedziałam się, że sprawa oparła się o prokuraturę, ale finału nie znam. Chciałam tylko o tym wszystkim zapomnieć, wymazać z pamięci, ale do dziś tamto wydarzenie powraca do mnie niczym bumerang, demon przeszłości. – wyznaje pani Krystyna.

Niektórzy bali się, że mówią za mało. Wymyślali, zawsze mówili to samo. Później bali się powiedzieć cokolwiek…

Ja jako 8 latka zawsze mówiłam te same wymyślone grzechy aby tylko odbębnić tę spowiedź. Mam nadzieję, że większość tych dzieci tak robi. Niestety przyszło mi być dzieckiem w czasach gdzie ksiądz był jeszcze traktowany jak bóstwo. Mojemu synowi dałam wybór. Wybrał mądrze. – mówi pani Magdalena.

zobacz także

Do końca życia będę pamiętać pierwszą spowiedź. Tak bardzo się bałam. Ze strachu posikałam się w majtki i jeszcze ten smród z ust księdza. – napisała pani Malwina.

Rytuał – bo tak wielu określiło spowiedź, to była dla nich udręka. Coś co chcieliby wymazać z pamięci. Wprost opowiadają, że to „trauma z dzieciństwa”, że to uczucie wstydu, upokorzenie, niezręczność, zastraszanie czy przemoc emocjonalna.

To zwykłe łamanie charakterów i przemoc emocjonalna.Świetne przygotowanie do roli niewolnika watykańskiego/dojnej krowy fundującej życie w luksusie i bezkarności kleru. – opowiadała pani Aniela.

Kościół określili jako instytucję, której celem jest podporządkowanie się innym. Zamiast dzielenie się miłością i dobrem, spowiedź uznali za zastraszanie, które odbiło się na ich życiu i trwa do dnia dzisiejszego.

Mam 37 lat, do dziś pamiętam „grzechy”, o których nie powiedziałam księdzu przy spowiedzi trauma jaka przeszłam przez kolejne lata, i codzienna myśl że „Bóg” mnie ukarze za kłamstwo odbija się na mojej psychice do dziś. – napisała pani Aneta.

Na długo…

Po pierwszej komunii nie pojawiłem się w kościele do chwili obecnej, mam siedemdziesiąt lat… – dodaje pan Ryszard.

źródło: Facebook

Dzieci nie powinny chodzić do spowiedzi? „Ze strachu posikałam się w majtki”, „To pierwszy gwałt na dziecięcej duszy…”