Od co najmniej miesiąca z ust prominentnych polityków zjednoczonej prawicy słyszeliśmy odmieniane przez wszystkie przypadki słowo: weto. Jednak im bliżej szczytu UE w sprawie budżetu, który odbył się 10 i 11.12 2020 w Brukseli, coraz częściej słowo weto zastępowało słowo kompromis.

Gorączkowe narady pomiędzy Mateuszem Morawieckim, Jarosławem Kaczyńskim i Victorem Orbanem w przeddzień szczytu UE zwiastowały, że instytucja ta pod przewodnictwem Niemiec dogadała się Polską i Węgrami w sprawie budżetu i Funduszu Rozwoju za cenę kosmetycznych zmian w rozporządzeniu, które łączy przestrzeganie praworządności z wypłatą unijnych dotacji. Mateusz Morawiecki w swoim stylu odtrąbił sukces, gdzie jeszcze tydzień wcześniej prężył muskuły i kategorycznie stawiał sprawę sprzeciwu Polski i Węgier wobec budżetu UE na lata 2021-2027.

Najbardziej zabawna była sytuacja całej rzeszy dziennikarzy i publicystów obsługujących PiS, którzy musieli zmienić retorykę i wytłumaczyć swoim słuchaczom i czytelnikom, że kompromis to najlepsze możliwe rozwiązanie. W sztuce połykania własnego języka są oni fachowcami najwyższego rzędu. Zatem nadmuchana propagandowo akcja weto albo śmierć okazała się niewiele znaczącym happeningiem. Co w związku z groźbą weta wobec budżetu UE osiągnęła Polska i jej sojusznicy Węgry?

Mówiąc dosadnie nic. Po pierwsze potwierdziła się teza o swoim eurosceptycyzmie i niskim zainteresowaniu europejskimi sprawami poza pieniędzmi, po drugie już i tak marginalna pozycja Polski i Węgier w strukturach europejskich uległa jeszcze większej marginalizacji, po trzecie wreszcie kolejny raz dowiedliśmy, że niewiele rozumiemy z mechanizmów podejmowania decyzji w instytucjach europejskich, gdzie gra o własne interesy bywa czasami niezwykle twarda, jednak wymaga elastyczności i szukania tymczasowych sojuszy dla realizacji własnych krótko i długoterminowych celów.

Słowo suwerenność nie schodziło z ust polityków PiS i ich sojuszników, jednak jego archaiczne rozumienie w sytuacji funkcjonowania naszego kraju w systemie ponad i międzypaństwowym, gdzie spora część niegdysiejszych uprawnień konkretnego państwa delegowana jest na poziom ponadpaństwowy dowodzi tylko o braku zrozumienia sytuacji, w której Polska funkcjonuje od 2004 roku. Ta ignorancja ze strony rządzących musi niepokoić ponieważ UE zmierzająca ku federalizacji będzie wymuszała na swoich członkach (państwach narodowych) uwspólnotowienie kolejnych obszarów będących w gestii państw narodowych. Nieprzygotowane na ten proces polskie elity będą głośno krzyczeć o suwerenności, gładko zgadzając się na rozwiązania, które wcale nie muszą być korzystne z perspektywy interesów naszego kraju.

Na koniec najzabawniejszą pointę napisało samo życie. Najgłośniej krzycząca o wecie część zjednoczonej prawicy czyli Solidarna Polska po unijnym szczycie, konsekwentnie basowała o zdradzie polskich interesów i wychodzeniu z koalicji z PiS. To był piątek. W sobotę odbył się zarząd Solidarnej Polski, gdzie miała zostać podjęta decyzja o ewentualnym opuszczeniu koalicji przez tą partię. Po przeanalizowaniu zysków i strat jej liderom wyszło, że koszula bliższa ciału. Liczba posad w spółkach skarbu państwa i innych synekur wynikających z podziału politycznych łupów jest dużo bardziej istotna niż głośno skandowane slogany o wecie i suwerenności, czy wychodzeniu z koalicji. Przyziemny pragmatyzm zwyciężył polityczny pryncypializm. Kolejny raz w politycznej historii okazało się, jak niewielka mądrość rządzi tym światem.

Mistrzowie w sztuce połykania własnego języka