Ukraińskie małżeństwo – Ołeksandr i Ołena, uciekło z Mariupola, miasta w którym Rosjanie stworzyli Ukraińcom istne piekło na ziemi.

– To, co przeszliśmy, można śmiało porównać do obozu koncentracyjnego – relacjonują.

Wojna w Ukrainie trwa od przeszło dwóch miesięcy. Władimir Putin nie waha się wysyłać kolejnych morderców do Ukrainy, która cierpi na konflikcie, do którego wybuchu w jakimkolwiek stopniu nie dążyła. Giną niewinni ludzie – od dzieci, przez osoby starsze po wojskowych.

Są jednak miasta, w których Rosyjskie bestialstwo osiągnęło limity, które Europa ostatni raz obserwowała w czasach hitleryzmu. To m.in. Bucza, Irpień, ostatnio Mariupol. To właśnie historię ucieczki z tego ostatniego miasta opowiadają na łamach BBC News Ołeksandr i Ołena.

'You can't imagine the conditions' – Mariupol refugees share trauma of civilian camps https://t.co/sdjEuDZ5wh
— BBC News (World) (@BBCWorld) April 25, 2022

Rosjanie cywilom, którzy chcieli uciec z niszczonego przez nich do zera Mariupola stawiali prosty wybór – jedziesz do Rosji albo giniesz. Bardzo niewielu osobom udało się przedostać na zachód kraju, do miejsc, gdzie jest obecnie trochę bezpieczniej. Ołeksandrowi i Ołenie udało się uciec do Lwowa, ale nie była to łatwa droga.

REKLAMA

„To było jak obóz koncentracyjny”

Wpierw musieli iść. Trzy kilometry, do punktu ewakuacyjnego. Stamtąd Rosjanie zawieźli ich do Nikolska, miejsca, w którym okupanci utworzyli tzw. „obóz filtracyjny”. Tam w pierwszej kolejności zostały od nich pobrane odciski palców, zrobiono im zdjęcia, a następnie rozpoczęły się wielogodzinne przesłuchania.

Ołena wspomina, że miała uczucie, jakby trafiła do więzienia. Podczas przesłuchań, telefony małżeństwa były prześwietlana przez Rosjan bardzo wnikliwie. Para wspomina, że przewidziała nadchodzące problemy i usunęła wszystkie materiały, które mogłyby nie spodobać się rosyjskim żołnierzom, jak np. zdjęcie ich córki z flagą Ukrainy.

zobacz także

Czego Rosjanie szukali w telefonach?

Wydaje się , że szukali kontaktów do dziennikarzy lub urzędników państwowych, wojskowych. Sprawdzali zdjęcia, historię połączeń – wspomina małżeństwo.

Osadzeni zostali w ciasnych pomieszczeniach. Czekali w nich na decyzję Rosjan: zostaną wypuszczeni wolno, będą musieli wrócić do domu? A może zostaną wywiezieni do Rosji lub stanie się im jakaś fizyczna krzywda?

Starsi ludzie spali na korytarzach bez materacy i koców. Na tysiące osób przypadała tylko jedna toaleta i jedna umywalka – mówi Ołena.

Mydło i środki dezynfekcyjne skończyły się po dwóch dniach od ich pobytu. Kobiety nie miały też dostępu do podpasek i papieru toaletowego.

Kiedy byli w obozie kilka dni, Ołeksandr otrzymał nietypową propozycję. Kilku mężczyzn zaproponowało mu, żeby razem z nimi uciekł z obozu. W obliczu niepewności co do decyzji Rosjan, od której zależała przyszłość osadzonych w obozie, ucieczka mogła uratować przed wywózką do Rosji. Taki los spotkał bardzo wielu obywateli Ukrainy, których Rosjanie przymusowo wywozili.

REKLAMA

Nie wiedziałem, kim są ci ludzie. Przeszło mi przez myśl, że mogą być Rosjanami, że to podpucha – wspomina Ołeksandr.

Baliśmy się ich, ale nie mieliśmy wyboru: albo zostajemy deportowani do Rosji, czego bardzo nie chcieliśmy, albo ryzykujemy z nieznajomymi – dodaje Ołena.

Ryzyko się opłaciło. Dziś Ołeksandr i Ołena cieszą się wolnością we Lwowie, któremu wojna na razie doskwiera najmniej.

źródło: Ofemin, foto: PAP/Screen Twitter

Rosjanie jak hitlerowcy. „Prawdziwy obóz koncentracyjny”. Małżeństwo, które uciekło z Mariupola